88 – دگراندیشان دینی / روشنفکران دینی/ اصلاح طلبان دینی یا قرانیان ! کدام؟

اصلاح طلبی دینی چیست و اصلاح طلبان دینی چه کسانی اند؟  #   چندی است که در محافل مختلف و رسانه های کشور مباحث و گفتگوهایی در خصوص نظرات افراد در موضوعات فلسفی / دینی منتشر میگردد و براساس ان شاهد نقدها و اظهارات مختصر یا مفصل کسانی که خود را صاحب نظر می دانند هستیم که در رد نظرات فوق به درج مقالاتی پرداخته اند در همه این نقدها نظرات و اشخاص فوق با واژگانی یاد میشوند که بدرستی معلوم نیست چه بار معنایی داشته و یا گویندگان واژگان مذکور چه مفهومی را مد نظر دارند متاسفانه فقر چنین پژوهش هایی از یک سو و از طرفی فراهم نبودن زمینه های اجتماعی چنین تبادلات نظریات در یک فضای کاملا پژوهشی نتوانسته چیز مهم و قابل حصول که بر مبنای حقجویی باشد را برای افکار عموم علاقمندان به چنین مباحثی قرار دهد تا مرز میان حقیقت و واقعیات تاریخی چنین رفتارهایی روشن گردد لذا شورای نویسندگان منشور نور با هدف روشنگری از منظر پژوهش های دینی طی چند مقاله به موضوع مذکور می پردازد امید است مطالب پیش رو باب چنین بررسی های دقیق و روشنگرانه را باز نماید .

در مقالات قبل گفتیم اسلام حقیقی برمبنای ترس از الله و قول سدید  و اطاعت از قران و سنت پیغمبر اسلام(ص) که روی دستور وحی به مردم فرمود تا اجراکنند می باشد (سوره احزاب ایات 70 – 71 ) و اطاعت از نبی مکرم غیر از قران در زمان حیات ایشان هم عبارت از سنت رسول الله بوده و هم انچه ایشان در هر موضوعی به مسلمانان دستور می داده و قطعی است  سنت پیغمبر جزئی از پیغام های الله بوده و هم دستورات فوق با تذکر اینکه از جانب الله می باشد و نه روی فکر شخصی اش و ان نیز در محدوده بیان مجملات قران است الا ختنه مردان که یگانه سنتی است خارج از مجملات قران و واجب الاجرا است . زیرا ان  سنتی از حضرت ابراهیم (ع) بوده که پیغمبر اسلام نیز روی دستور الله ازاین سنت پیروی کرده(این دستور در متن قران است که پیامبراسلام و مسلمانان بایستی شیعه ( پیرو) ابراهیم (ع) و فرزندش اسماعیل (ع) باشند) وبا اینکه مسلمانان زمان پیغمبراسلام (ص) و بعد از ان حضرت تا زمان عبدالملک مروان از نظر دین و مذهب اختلافی باهم نداشتند و بااینکه اصول و فروع اسلام برمبنای چهار شرط بالا  بصورت کاملا معلوم شناخته شده است متاسفانه به روال ادیان الهی قیل از اسلام از قرن دوم هجری توسط دشمنان ظاهری و باطنی مسلمانان و لسلام فرقه هایی بین انان پدید امد که در ابتدا نحله هایی غیر مذهبی و عمدتا سیاسی بودند ( روی اینکه چه کسی یا کسانی سزاوار حکومت بر مردم اند) و بعدها فرقه های مذهبی پدیدار شده منشاء انحراف جویی و خودخواهی ها توسط افراد به ظاهر وجیهه که از سوی قدرتهای ان زمان ( ایرانیان و رومی ها و مصریان) که مخالف پیشرفت و گسترش اسلام بودند مورد حمایت قرار داشتند که در بررسیهای تاریخی معلوم میشود .

خوشبختانه از انجایی که خالق جهانیان چنین مقرر فرموده که دین متعالی اسلام به عنوان اخرین دین و تربیت های الهی میان بشرها باقی بماند تا جویندگان حق از ان محروم نمانند لذا راهنمایی هایی رادر متن قران مجید برای داشتن میزانی صحیح در راستی ازمایی انچه مبلغان و پیروان ایشان در تفکراتبه ظاهر اسلامی منتشر میکنند جهت اسیب شناسی و اصلاح چنین انحرافاتی گوشزد فرموده تا مشخص شود در هر زمانی از میان فرقه های اسلام کدام می تواند حق باشد و یاتا چه حدی منحرف از اصول دین و نزدیک به باطل است . این شاخص ها در چهار ایه از قران در چهار سوره به شرح ذیل وجوددارد:

ایه اول 212 سوره بقره که در ان گوشزد شده با اینکه مطالب کتاب های الهی پیامبران بطور مستدل واضح کننده هر حق و باطلی است و بهترین وسیله رفع اختلافات مردم بوده اند چون تمایل اکثریت مردم به ظاهر طرفدار ان کتاب ها به ظلم کردن میان خود و سوء استفاده های دنیایی با تفاسیر انحرافی ان یگانه میزان حق از باطل را وسیله اختلاف قرار دادند فرقه هایی را ایجاد کردند ولی مومنان حقیقی که همان جویندگان حق باشند الله تعالی برای شناساندن انحرافات مذگور با ان دلایل واضح کننده هدایت فرمود زیرا در انبوه اکثریت انسان ها فقط اینان سزاوار هدایت به یگانه راه مستقیم الله بودند.( در ایه 18 سوره ال عمران نیز این موضوع با عبارات دیگر تاکید شده )

ایه دوم 16 از سوره انعام است که در ان گفته شده کسانی که دین صحیح خود را فرقه فرقه نشان دادند در حالیکه فرقه ایشان برمبنای پیرو شدن از اشخاص بوده تو ای محمد در هیچ چیز از ایشان نیستی.

ایه سوم ایات 30 تا 33 از سوره روم است که در ان گفته شده فطری و طبیعی است که دین حق و راست را باید مستقیما از متن کلام الله گرفت بدون قرار دادن شریکی در بیان دین برای الله و کسانی مشرک در دین اند که دین خود را براساس پیروی از اشخاص فرقه فرقه کردند و به این تفرق و تحزب خود خوشحالند . باید توجه شود با اینکه معمولا در جامعه شناسی ادیان و مذاهب موجود هر قدر هم فرقه ها و مذاهب کنونی این ادیان دچار انحرافات از حق می باشند تا مقداری از مطالب دین حق را دارا هستند در ایه 16 سوره انعام الله به پیامبرش فرموده تو در هیچ چیز از انان نیستی واین نکته در باره همه پیامبران الهی قبل نظیر بودا و زرتشت و عیسی و موسی و انبیاء بنی اسرلئیل و تمدن هایی  مانند سرخ پوستان مایا و اینکا و ازتک و افریقاییان صدق میکند و دامان همه این پیغمبران از الودگی های فرقه ها و مذاهب کنونی در جهان که انها را ششهزار ذکر کرده اند پاک است و پیروان کنونی شان حق ندارند پیامبران معصوم از این انحرافات رابه خود بچسبانند و با دقت در ایه 30 تا 33 روم میبینیم هر فرقه ای که دین و مذهبش را بر مبنای پیروی از اشخاص باشد و نه رجوع کننده مستقیم به متن کتاب الله که برایشان فرستاده همگی مشرکند زیرا در قبول راهنمایی های دینی که مختص الله است شخص یا اشخاصی را به ناحق شریک الله قرار داده  .... ادامه دارد .