91—دگراندیشان دینی / روشنفکران دینی / اصلاح طلبان دینی یا قرانیان ! کدام ؟ بخش دوم

آیه چهارم که در سوره صافات آمده (82) درآن تذکر داده شده است فقط شیعه پیغمبران و پیروان ایشان را از دیگر شیعه ها استثناء نموده و فرموده ابراهیم (ع) شیعه نوح بوده یعنی دستورات تربیتی و تعالیم دینی را از نبوت آن حضرت نوح نبی می گرفته ( بین حضرت ابراهیم و نوح (ع) حدود هزار سال فاصله زمانی بوده است یعنی ابراهیم (ع) در زمان سومر دوم حدود 2100 قبل از میلاد میزیسته و حضرت نوح متعلق به سومر اول است که تاریخ آنان رادر مقاله تاریخ مبارزات دینی پیامبران الهی خواهیم آورد) واین میرساند که تنها گروهی می تواند خود را ناجیه و امیدوار به نجات بداند که پیرو شخص پیامبرش باشد چه شیعه حقیقی بودای نبی و یا شیعه حقیقی زرتشت پیامبر و یا حضرت عیسی و یا موسی ویا نبی اکرم زیرا چنین گروه هایی باپیروی از پیغمبر خود درصدد خواهند بود از کتاب آسمانی خویش و سنت پیامبرخود روی ترازویی که میزان راستی و سنجش خواهد بود انحرافات جامعه خود را معلوم کرده و با آن مقابله کنند و خوانندگان محترم ملاحظه میکنند با چنین نگاهی است که قران واسلام نه تنها به حل کلیه اختلافات  وتنازعات دینی مسلمانان بلکه به شکلی عالی تمام مذهبیون جهان در دین و مذهب  خود به راحتی میتواند دشمنی ها رابه دوستی و مهربانی پایدار تبدیل نماید. وازهمین روی مکتب تربیتی عالیه نزد الله به عنوان دین حقیقی و قابل قبول قران و اسلام است که متن دست نخورده آن قرآن هم اکنون در اختیار بشرهاست.در چنین تفکری انسانها تسلیم دستورات هدایتی و تربیتی پروردگار خویش اند و نه آرای اشخاص و بدین ترتیب میان هیچ یک از پیامبران الهی تفاوتی نمی بینند و اگر به نیکوکاری هایی که در متن کتب دین شان آمده عمل کنند باهر اسم ظاهری که مشهورند اهل نجات اند چه بودایی یا زرتشتی یا مسیحی یا موسایی و یا مسلمان پیرو محمد(ص) و طبق آیات قرآن نزد الله چون حقجوی حقیقی اند الله از آنان خوشنود است و اعمال ایشان نزد الله مقبول است.

در مسلمانان تمام کسانی که خود را منتسب به امامانی چون مالک یا ابوحنیفه و یا شافعی و احمدبن حنبل و زید و امام صادق (ع) ویا سایر روسای  درجه یک دینی خود می دانند باید به اصولی که در بالا گفته شد به جد توجه دقیق و سعی بلیغ داشته باشند تا در آخرت نزذ الله تعالی و پیغمبراسلام (ص) و بزرگان فوق سرافکنده نباشند و عذر به تقصیر نیاورند.زیرا این اشخاص خود هیچ نقشی در چنین فرقه گرایی نداشته و چون خوشبختانه این اشخاص در زمان حیات خویش با اینکه سواد و کتابت می دانستند و روایات منتسب به ایشان به خط و امضای آنان نیست و خودشان نیز فرموده بودند هرروایاتی که ازما به شما نقل میشود اگر باقرآن تطبیق نمی کند آن را به دیوار بزنید لذا در دنیای معاصر طرفداران فرقه های منتسب به اشخاص پاکدامن فوق دچار همان آشوب هایی شدند که اصحاب کلیسا پیش از اینان دچار شده بودند و گروههایی نیز که تحت عنوان مخالفین موهومات و انحرافات مذهبی به مخالفت و دشمنی  با ادیان وحیانی مشغولند وبدون اطلاع از متن تعالیم حقیقی آنان که از طریق قرآن قابل درک و اصلاح است به حملات قلمی و زبانی با آنان می پردازند خود موهوم گویان خیال پردازانی می باشند که تیر در تاریکی می اندازند و نزد عقلای حقیقی نه به عنوان اصلاح طلب حقیقی که مغرضین سطحی نگر شناخته می شوند و در آخرت نیز جزء ستمکاران محسوب میگردند.

حال پیش از آنکه به مقوله اصلاح گری در دین پرداخته و ببینیم اصلاح طلبان دینی چه کسانی اند بایدببینیم دین به چه معناست و آیا مفهوم اصلاح طلبی دینی با آن موضوعیت دارد و بعد اینکه چه کسان و یا اشخاص و گروه هایی را می توان مصادیق آنان دانست. در پاسخ به اینکه دین به چه معناست باآنکه در علوم اجتماعی تعاریف مختلف از دین بعمل آورده اند لکن با توجه به سوره الکافرون قرآن هر روش اجتماعی که کسی بر خود انتخاب می نماید همان دین و مذهب اوست چنانکه در این سوره روش اعتقادی و اجتماعی کافران و منکرین نبوت محمد (ص) در مکه دین کافران معرفی شده همانطور که روش اعتقادی و اجتماعی پیغمبراسلام(ص) دین آن حضرت معرفی شده است در تایید آن چه گفته شد می بینیم در آیات سوره هود منکران نبوت هود ( آیات 84 تا 93) به وی ایراد می گیرند چرا هود برخلاف روش های اجتماعی شان به مخالفت باآنها می پردازد و خصوصا در آیه 87 به وی معترض شده که آیا نماز تو  وادارت کرده  با آن چه پدرانمان  آموخته اند به مخالفت بپردازی؟ ( این عقاید طبق آیات قرآن باورهای مشرکانه  ناشی از اطاعت بنده واری است که ایشان از پیشوایان مذهبی شان که تبلیغ و ترویج میشد و براساس بزرگداشت از مقدسین مرده شان بود است)  هود در پاسخ به ایشان خود رااصلاح گری در باورهای غلط اعتقادی و روش های نادرست اجتماعی معرفی می کندکه از جانب الله برآن مامور شده . بنابر این از دیدگاه و زبان و ادبیات الهی هر شخص و جامعه ای دارای هرنوع باور و اعتقادی باشد که اعمال فردی و اجتماعی شان بر آن اعتقاد و باورها شکل گرفته باشد و افراد خود را ملزم برانجام و عمل به آن کنند و بدانند همان دین و طریقت و مذهب ایشان است .

در طبقه بندی ادیان نیز باید گفت غیراز دینهای فردی که هرکسی می تواند داشته باشد و براساس آن عمل کند دین هایی که زنجیره فلسفی دارند و می توانند گروه هایی را هم عقیده خود گردانند به دو دسته اصلی تقسیم میشوند : اول دین هایی که بااعتقاد بر قوانین طبیعی و بدون دخالت های الله و نبوت و نظارت خالق عالم بر خلقت و زندگانی بشر ها بنا شده اند که طبیعیون معروف ترین این ها هستند و در اصطلاح ادبیات ادیان الهی به دهریون معروفند.دوم ادیانی که در آن علاوه بر فعال دانستن قوانین طبیعی الله به دخالت های غیر عادی و به ظاهر غیر طبیعی خالق عالم و نظارت او و نبوت اعتقاد و باور دارند هریک از این دو نوع دین  فوق خود به دین های فرعی دیگر تقسیم می گردند و باید گفت تمام مردم دنیا در اعتقاد براینکه جهان را سازنده ای است مشترکند و اختلافشان در چگونگی خالق  و سازنده آن و چگونگی دخالت و نقش آن سازنده و خالق است ( برای اطلاع بیشتر نگاه کنید به مقاله 2 تعریف دین در جامعه بشری و نظرات جامعه شناسان و مقاله 3 ماهیت دین و فلسفه دین از نظر قرآن و مقاله 4 هدف غایی دین و نقش آن در سرنوشت انسان ها در آرشیو منشور نور در بلاگفا) .... ادامه دارد.